‘Als ik vijf ben dan doe ik het’

Eerder was hij wel eens boos of ik op hem als ik vond dat hij ‘normaal’ moest doen. Zo stom! De laatste weken zie ik dat pas in. Ik heb veel te veel van hem gevraagd en nu ik dat niet meer doe gaat het echt goed.

Tijdens de lock-down kreeg ik een telefoontje van een bezorgde moeder. Haar zoontje van vier is erg verlegen en wil nooit bij iemand uit de klas spelen. Als ze hem bij opa en oma ophaalt is zijn gedrag opeens anders. Ze zou zo graag willen dat hij onbezorgd bij andere kinderen speelt. Op school gaat het wel goed. Ze vertelde dat hij had gezegd dat hij bij iemand wil spelen als hij vijf jaar oud is. Ik gaf haar als tip, als hij dat zo overtuigd heeft gezegd, verwacht dan maar niks van hem totdat hij vijf is, dan zal het ook gebeuren.

Ik kreeg laatst een mooi berichtje van moeder. Hij is al twee keer op een kinderfeestje geweest. Ik push niet meer en merk dat hij daardoor vrolijk, blij, ontspannen en een stuk rustiger is.  Af en toe begint hij al over het spelen bij een vriendje. Ik zei: ‘wat leuk! Als je het een keertje wil dan breng ik je wel”. ‘Ja als ik vijf ben dan doe ik het’. ‘Is prima!’

De druk is er nu af en dat werkt voor ons allemaal relaxed. Ik heb, doordat hij ook bij de feestjes is geweest, het vertrouwen dat het allemaal wel goed komt, als hij er klaar voor is. Voorheen als hij uit school kwam vroeg ik gelijk: ‘Was het leuk? Wat heb je gedaan? Met wie heb je gespeeld? En dan reageerde hij niet. Nu zie ik in dat het ook veel te veel vragen zijn. Nu zeg ik alleen: ‘Heb je het leuk gehad? En dan komen de verhalen later wel. Hij komt nu ook steeds vaker naar mij toe, “even knuffelen”, zegt hij dan.

Zo mooi hoe deze moeder dit heeft opgepakt. Door goed naar zijn behoefte geluisterd te hebben. Door geen druk en hoge verwachtingen op hem te leggen maar dat hij zichzelf mocht zijn, veranderde hij in een relaxte vrolijke jongen.